165 // BB 2014 - 3

Poniedziałek, 25 sierpnia 2014 · dodano: 29.08.2014 | Komentarze 4

Start po przedłużonym śnie około 5:30, meta 2:57 nstp. dnia.
Błogi sen szybko się kończył , dzięki krzątaninie kolegów. Postanawiam przez nich wstać wcześniej, ale gdy spojrzałem na zegar- to godzinę dłużej pospałem. Więc ruszam do roweru, na schodach spotkałem Grześka-prezesa RL, który po zmoknięciu, awarii roweru, też dłużej pospał. Ruszamy na momencik razem. Jestem wypoczęty , więc jedzie się całkiem nieźle , nawet słoneczko połyskuję. Przed jednym z podjazdów świętokrzyskich dziwnie mną kręci, jakby rower się łamał. Zerkam w dół, myślę jak wyjadę na górę sprawdzę. Nie dojechałem, zatrzymałem się na przystanku i zabieram się za robienie "kapcia". za chwilę podjeżdżają dziewczyny z obsługi 1008 i proponują mi pomoc (pompka duża itp). Nie wiem , czy to była podpucha (jadąc solo nie można korzystać.... z pomocy), czułem ,ze bez problemu się uporam. Włos mi się zjeżył i zbladłem , gdy moja pompka nie działała. Szybkie, wściekłe myśli,  a żadna sensowna. W końcu po wielu próbach zacząłem śrubokrętem wgniatać miejsce rozdzielania zaworków pompki- pomogło, choć nie od razu.Powietrze dobijam w Opatowie i zadowolony mijam Agnieszkę ze "świtą", którzy odpoczywali wesoło gdzieś na stacji, zasłuchani (pewnie) w opowieści wąskiego o jego fankach.
Niestety nie najechałem się. Zaczęło mi spadać powietrze po 40 km. Szukam wzrokiem zbiornika z wodą , aby sprawdzić dobrze oponę. Na spokojnie kleję dwie dętki, nie widzę przyczyny w oponie, choć na wszelki wypadek kleję  łatę i w niej. Miły moment , jak całkiem nie znany mi rowerzysta z Radlina , rzuca swój rower i oferuję swoją pomoc. Było już właściwie po sprawie - ale "gotka" z nim dodała mi wiary i siły.Od czasu wojska , a to już ze 24 lata nie słyszałem tak pięknej gwary i życzliwości ludzi ze Śląska.
Na punkt w Nowej Dębie , ostatnie dosłownie 4 metry docieram na ... 3 raz , kapciu. Zakup nowej dętki i opony wydaję się uzasadniony. Tak robię, choć kleję swoją nieszczęśliwą gumę dwoma łatami , na kupę. Co jak się później okazało -wystarczyło.
Teraz nerwy dodały mi sił i suty posiłek, a przede mną Taurus , gdzie koledzy z Rowerowego Lublina, mieli trzymać wartę.
Przez Rzeszów przemknąłem jak natchniony, zdążając na światłach , omijając korki, nie odbierałem nawet telefonu od Pawła , który ciekawy był gdzie jestem- bo całe to śledzenie to lipa i nie dla wszystkich.
Radość ogromna z widoku  baneru i pomarańczowej koszulki krzątającego się JuraS-a i Janka. Cóż było gadać, trzeba by jak najszybciej wiać , aby nie zastać się z  super ziomkami. Niestety szybki odjazd i cały stres ( wstyd się przyznać) związany z BB, sprawił , że spociły mi się oczy ze wzruszenia. A dalej było pięknie i jak to w Bieszczadach pod górkę i pod większą górkę i czasami był też szybki zjazd. W Sanoku uświadomiłem sobie ,że to ostatnia noc walki ze sobą, którą trzeba stoczyć. W odwodzie była tajna broń (jak mawia Wax)- mp3 i ciężka muzyka, przeplatana ze śpiewem Rysia .
 Dzięki modlitwom -dojechałem cało, bez proszków p/b, za to tyłek smarowałem co  chyba 80 km. cudokremem, no i na  kolanka końską maść stosowałem.
Fajna impra , choć było parę niedociągnięć:
- szybkie zwijanie się pierwszych PK
-słabe mapki przejazdów, z b. małymi numerami dróg-  wręcz nieczytelne
- śledzenie ( no mnie np. nie mogli namierzyć)
Cała piątka, nas z Lublina , związana (mniej , czy więcej) z forum Rowerowy Lublin i Podróże Rowerowe dojechała i to był największy sukces.
Epilog:
całość 64:48,
AVS~ 22km/h
3 kapcie, cały zapas sudokremu (był powód)